Route 66
Chicago naar Los Angeles
|
|
|
De beroemdste weg in de USA is zonder twijfel de “Route 66”.
De weg werd in de jaren twintig aangelegd als verbindingsweg tussen Chicago en de Western Frontier. Deze route van bijna 2300 mijlen doorkruist 8 staten en 3 tijdzones.
Individualisten die zich met een technisch perfect model van Harley met valhelm willen laten verrassen, kunnen in 14 dagen van Chicago naar Los Angeles cruisen. Of je kiest ervoor de opgaande zon tegemoet te gaan en crosst van west naar oost met gelijkgezinden.
Een gezegde is dat de voorbereiding van een reis al de halve pret is. Daarbij behoort zeker zich over details van de historie, demografie, cultuur, geografie en klimaat te informeren. In de tekst worden deze aspecten van de reis door links (blauw onderstrepen) belicht.
Speciale informaties ( rood onderstrepen) worden door aanvullende teksten in extra venster getoond.
Voor de bestuurder is uiterraad ook interessant met welke weers- omstandigheden tijdens de reis rekening te houden is. Gebruik hiervoor de “weerbutton”
|
|
Voor de bestuurder is het uiterraad ook interessant met welke weersomstandigheden tijdens de reis rekening te houden is. Gebruik hiervoor de “weerbutton”
|
|
|
1+2. dag Chicago
|
|
|
Na aankomst in Chicago ga je op eigen gelegenheid naar het hotel Holiday Inn. Daarna spreek je met het verhuurbedrijf de overname van een Harley voor de volgende ochtend af. Je voorkeur wordt in principe gerespecteerd, maar de beschikbaarheid van de motoren bepaald uiteindelijk welk model het wordt.
|
|
|
|
3. dag Chicago - St.Louis (ca. 300 mijlen)
|
|
|
Als de nodige formaliteiten en de overdracht van de Harley zijn afgehandeld, begint de verrassende cruise door Illinois. Aan beide einden van de route 66 door Illinois liggen de stedelijke conglomeraten van Chicago en St. Louis. Maar daartussen gaat het door 300 mijlen schijnbaar eindeloos graan aanbouw- gebied.
Vanaf Chicago rij je door postindustrieel landschap van het mijngebied van Illinois langs Joliet, de „Stad van Staal en de Steen“.
Langs de route 66 tussen Joliet en Wilmington wordt in het Midewin National Tallgrass Prairie Preserve het natuurlijke ecosysteem van één van de meest ecologisch beschadigde gebieden hersteld. Op 19.000 acres van een oud Munitiedepot van het leger krijg je een goed zicht op de flora en fauna zoals die ooit in de prairie van het Midwesten heeft bestaan.
Verderop in Atlanta zie je langs de route een canariegele watertoren. Het fenomeen “Smiley Face water towers” kom je van de Atlantische kust tot the Great Plains tegen. In Illinois zijn er nog vier stadjes met deze schatjes.
Ook zijn er veel gigantische “Muffler men” langs de route te vinden (in Illinois alleen al 20). meestal zijn ze uit fiberglas gebouwd.
Er zijn talloze historische plaatsen en evenementen langs de route66 door Illinois. Te veel om allemaal te noemen. Voor meer informatie raadpleeg bv. de officiële Illinois govermentgids.
Springfield/Illinois, de hoofdstad van de staat Illinois staat bekend als „Stad van Abraham Lincoln“. Naast vele historische gebouwen en zijn landelijke charme biedt het vele herinneringen aan Lincoln. De legende vertelt dat het aanraken van de neus van het bronzen standbeeld van Lincoln geluk zou brengen. Dus…
|
|
|
|
4. dag St. Louis - Springfield,MO (ca. 220 mijlen)
|
|
|
Er staat voor vandaag een rit van ongeveer 200 miles op het programma. U zal het landschap steeds minder groen zien worden. In het noorden van Mt. Olijf bereikt u Litchfield, een ander oud mijnbouw centrum. Het cafe Ariston is één van de velen “beste Route 66 restaurants”. Net als onder andere “Dixie Truck Stop” met zijn “Route 66 hal of fame” , „Our Lady of the Highway Statue” en “Paris Stop Café”.
Verder naar het zuiden op de route 66 komt u na 85 mijlen langs COLLINSVILLE waar een verfraaide watertoren te zien is. Deze werd in 1949 gerbouwd en is met zijn 170 voet de grootste Fles Ketchup van de wereld. Volgens de legende zullen zwangere vrouwen die te dicht bij deze fles komen kinderen met rode haren baren!
Overigens is de bewegwijzering in Missouri duidelijk minder verzorgd dan in Illinois. Opletten dus...
St. Louis ligt in het oosten van de staat Missouri. Alsuitgangspunt voor de besiedeling van het westens wordt zij "Gateway to the West" genoemd.
Het Jefferson National Expansion Memorial ( Gateway Arch) is indrukwekkend. Deze stalen boog is met 630ft (192m) twee maal zo hoog als the Statue of Liberty.
Verder zijn er nog vele andere bezienswaardigheden .
17 mijlen ten zuidwesten van St. Louis en twee mijlen ten oosten van Eureka is het route 66 state park. Volgens de officiele omschrijving is het “a wild bird sanctuary and a 409 acre (1.7 km²) state park”. Maar voor een milieu- bewuste biker is er nog veel meer over het toenmalige plaatsje Times beach te lezen.
|
|
|
|
|
|
Zowel op de Interstate als ook op de originele route 66 rijdt u door heuvelachtig landschap en prachtige natuur naar de Meramec Caverns (60 miles/1 uur) bij het plaatsje Stanton.
Een natuurwonder met de grootste op zichzelf staande formatie grotten ter wereld. Deze heeft lang geleden voor de bankrover Jesse James als schuilplaats gediend maar wordt nu voor de toerist op zijn Amerikaans door bonte spotlights verlicht.
Bij het stadje Cuba aan de rand van het wijnbouwgebied Rosati zijn vaak de houten tribunes voor de druivenverkoop in de herfst te zien.
In “the middle of everywhere” bereiken wij de universiteitsstad Rolla. Slechts 110 mijlen van St. Loius en gelegen aan de uitlopers van de south-central Missouri's Ozark Heritage Region is het een van de uitgangspunten van de natuur- en sportliefhebber (rafting, hunting, fishing, canoeing, swimming, and skiing).
|
|
|
5. dag Springfield,mo - Tulsa (ca. 180 mijlen)
|
|
|
Motto van vandaag is: Drie op een dag! Hetgeen betekent dat u door de drie staten Missouri, Kansas en Oklahoma cruist.
Eerst gaat het door Springfield Missouri, waar in 1926 de plannen voor Route 66 werden gemaakt.
Vervolgens komt u langs Carthage, een klein stadje met mooie huizen en met een fabriek voor slachtafvalverwerking. Zij haalde het wereldnieuws (lees verder....) omdat zij wellicht de oplossing voor de drie grootste problemen biedt waar de mensheid mee kampt: de groeiende afvalberg, de slinkende olievoorraden en de opwarming van de aarde.
Last town in Missouri is de grensstad Joplin. Deze industriestad heeft mooie huizen in victorianische stijl en een artistiek muur van de beroemde kunstenaar Thomas Hart Benton.
De route 66 loopt precies 12.8 mijlen door Kansas. Maar deze mijlen zijn de eerste geweest die een laag asvalt hebben gekregen in 1929.
Het gebied dat nu Oklahoma heet, werd oorspronkelijk bevolkt door Indianenstammen zoals de Choctaw-Indianen. Zij gaven Oklahoma zijn huidige naam. In hun taal betekent okla zoiets als "volk" en homa "rood". Op de rode aarde van Oklahoma leven nog de meeste indianen in de VS in reservaten.
De route loopt tot Vinita zuidelijk van de I44 en dan verder noordelijk. In Vinita ligt een van de grootste McDonalds van de wereld. Maar de meer in volkskunst geïnteresseerde kan misschien het openluchtpark van de kunstenaar Ed Galloway met reuzen totem palen in Foyil opzoeken en een fantastische picknick als blijvende herinnering houden.
Overigens bestaan er alternatieven om door tatoes (lees verder....) aan de route 66 blijvend herinnerd te worden.
Delen van die twee staten staan ook bekend als de Dust Bowl (lees verder....) die vaak door zware stormen geteisterd wordt! Een paradijs voor storm Chasers!
Tulsa heeft tijdens de piekjaren van de de olieindustrie van Oklahoma een aantal mooie gebouwen met kunstdeco gekregen. In het kunstmuseum Thomas Gilcrease Institute is een verzameling van de belangrijkste werken van de westelijke Amerikaanse kunst te zien, waaronder werken van Thomas Moran, George Catlin, en anderen, plus Inheemse Amerikaanse artefacten.
Verder ligt bij " the Golden Driller", ook gewoon "Larry" genoemd , het International Petroleum Exhibition (IPE) Building met “the world's largest unobstructed interior volume”.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
6. dag Tulsa-Oklahoma City (ca. 110 mijlen)
|
|
|
|
Tussen Tulsa en Oklahoma kronkelt de oude Route 66 afwisselend naast snelweg I-44 en door kleine steden. Dit best bewaarde gedeelte van de route 66 wordt ook als de „Vrije Weg“ omschreven en loopt langs het noordelijke deel van de tolweg.
In Arcadia is de onlangs restaureerde rode ronde schuur (uit 1989) te zien.
Door de vondst van olie was de stad Oklahoma vanaf 1928 de grootste boomtown van de staat. Tot op heden zijn er producerende putten in het centrum van de stad te zien.
De eerste piekperiode begon voor deze stad in 1889 toen de U.S. Government gebieden van de staat Oklahoma voor blanken ter beschikking stelde. Meer dan 50.000 mensen deden toen mee aan de wetloop voor een stuk grond.
Op weg van Oklahoma city naar Amarillo passeert u bij Bridgeport een van de prachtige oude boogbruggen van de Route 66. Gebouwd in 1933 overspant het de South Candian river met 38 grote stalen bogen over een lengte van 1.200 meter.
|
|
|
|
|
|
|
7. dag Oklahoma City - Amarillo/Texas (ca. 260 mijlen)
|
|
|
|
Een bezoek aan het route 66 museum in Clinton geeft een mooie overzicht van ieder decennium van de “main street of Amerika”. Iedere decennium heeft een eigen kamer waarvan de verzameling met behulp van een geluidscassette toegelicht wordt.
Van Clinton gaat de meanderende route 66 via Elk en Erik City richting Texas. De route 66 verkeert hier nog in de oude staat van betonnen Portland cementplaten. Het National Route 66 Museum in Elk geeft niet alleen aan Oklahoma maar aan alle Route 66 staten aandacht, en in het bijzonder aan de mensen die langs de route 66 leefden, werkten en reisden.
Texas waar 91% van de originele Route 66 nog steeds in gebruik is, is na Alaska de grootste staat van de USA. Het is de belangrijkste mijnbouwstaat van de Verenigde Staten (aardolie, aardgas, voorts cement, zout, helium, gips) en tevens een van de belangrijkste agrarische staten. De belangrijkste gewassen zijn katoen, granen en sorghum; verder onder meer pecan- en grondnoten en fruit.
Texas heeft veel te lijden door wervelstormen en in de winter door koude noordenwinden, the Northers. De meeste regen valt in het zomerseizoen, maar door de sterke verdamping is Texas erg droog. De route 66 loopt bijna 200 mijlen door de pannekoek- vlakte, die zich tot in New Mexico uitstrekt en slechts weinig begroeid is. Texas Panhandle was de zuidelijke grens van de buffelrijke weiden van de Grote Vlaktes, waardoor ooit de Kiowa en Comanche indianen trokken.
Zelfs nog meer dan in de staten New Mexico of Oklahoma, is het grootste deel van oude Route 66 vervangen door I-40. Dit heeft mede geleid tot de ontwikkeling van talloze ghosttowns zoals McLean, Klaver, of Vega en Amarillo .
McLean was de laatste stad van de Texas Route 66 die in 1984 een bypass door de Interstate 40 heeft gekregen. Het is nu het hoofdkwartier van the Texas Historic Route 66 Association, die in het Devil’s Rope Museum gevestigd is. Tijdens de gouden tijden van de route 66 had McLean 16 service stations, zes motels and talloze cafes. De Phillips Petroleum Company bouwde er in 1927 het eerste Texas service station in McLean.
Het stadje Bruidegom, 40 mijlen ten oosten van Amarillo aan ten noorden van de I-40 bij uitgang 113, heeft twee van de eye-catching gezichten langs oude Route 66. Één hiervan is een watertoren die net als de Toren van Pisa scheef staat. Het andere oriëntatiepunt is nog moeilijker te missen: een gigantisch roestvrij stalen kruis van 150 voet hoog dat door een fundamentalistische godsdienstige groep in 1995 is opgericht.
|
|
|
|
|
|
|
8. dag Amarillo-Santa Fe/New Mexico (ca. 280 mijlen)
|
|
|
|
Halverwege Texas Panhandle ligt het cowboystadje Amarillo, waarvan het geboorteuur met de komst van de trein begon. De veilingen van het vee worden hier op de meeste weekdagochtenden gehouden. Op dinsdag wordt de grootste veiling gehouden.
Amarillo was één van de weinige plaatsen ter wereld waar helium kan worden gevonden. Ongeveer 90 procent van de wereldproductie kwam hier vandaan. Amarillo staat ook bekend om zijn vele goede steakhouses.
25 mijlen ten zuidoosten van Amarillo vindt u één van de mooiste plaatsen in Texas, Canion van Palo Duro.
Verder rijdend richting Adrian passeert je in de eindeloze vlakte olieboortorens en windmolens. De watertoren van het stadje Adrian is beschilderd met het embleem van het „Middelpunt“ tussen Chicago en Los Angeles, wat precies 1.139 mijlen zou moeten zijn
.
Het gebied van New Mexico maakt deel uit van de zogenoemde Grand Mineral Belt (winning van o.a. uraan, steenkool, aardgas, aardolie, potas). De landbouw omvat vooral rundvee- en schapenteelt.
Het toerisme richt zich vooral op de meer dan 300 plaatsen van natuurwonder en op de kulturelle overblijfsels van de oorspronkelijke bewoners, de indianen. Er zijn in New Mexico 13 National parks en monumenten, voor de recratie 31 state parks en 6 state monumenten die als kultureel belangrijke plaats erkennd zijn.
Één van de interessantste wetenswaardigheden van de weg door New Mexico is misschien wat er met de oude motorhoven gebeurde. Zij groeiden uit van moderne motels tot recreatiecentra die de vermoeide reiziger met zwembaden, gratis TV en de airconditioning verleiden om enkele ogenblikken te rusten. De opvallende neonontwerpen, de kleurrijke gebouwen met unieke architectuur en de kitsch langs de oude route en in de steden zoals Gallu, Albuquerque en Tucumcari worden gefinancierd met behulp van Route 66 gelden.
|
|
|
|
|
|
|
9. dag Santa Fe
|
|
|
|
Toen de route 66 in 1926 gepland werd, zou ze via Santa Rosa door Dilia, Romeroville naar de hoofdstad Santa Fe en vandaaruit over de Heuvel van La Bajada naar Albuquerque gaan. Maar toen in 1937 de toenmalige gouverneur van New Mexico, Gouverneur Hannett, de verkiezingen verloor, was dat volgens hem aan de politici van Santa Fee te verwijten.
Hij had maar enkele maanden de tijd om wraak te nemen en zorgde ervoor dat de weg door het maagdelijke landschap tussen Santa Rosa en Albuquerque en niet via de hoofdstad Santa Fee zou gaan. Van het standpunt van een ingenieur was deze directere route meer dan 90 mijlen korter.
Hoewel Santa Fe daarmee zijn plaats op Route 66 in 1938 verloor, blijft het één van de schilderachtigste steden in New Mexico die een bezoek waard is.
De versmelting van de indiaanse, Amerikaanse en Spaanse koloniale invloed kan overal in Santa Fe zorgt voor fascinerende historische verrassingen, bijvoorbeld het beroemde Hotel van La Fonda uit 1925. Tegenover het oudste huis in het land staat de oudste kerk San Miguel.
Voor de automobilist was het vroeger een verschrikking om over de Heuvel van La Bajada te rijden. Tegewoordig is het echter voor vele reizigers een van de opwindendste delen van Route 66.
|
|
|
|
|
10. dag Santa Fe - Holbrook/New Mexico (ca. 315 mijlen)
|
|
|
|
Albuquerque is de grootste stad in New Mexico en heeft zijn explosieve groei aan de economische boom aan de route 66 te danken. Deze rijkdom zie je in de neonlichten van de door de decennia gebouwde motels terug. Albuquerque werd in 1706 aan de rivier Rio Grande opgericht en was altijd afhankelijk van de handel met reizigers. Met de vele motels, de koffie- en de benzinestations en de unieke toeristenwinkels is Albuquerque het Mekka in de Vallei van de Rio Grande.
Het theater KiMo uit 1927 is een mooi voorbeeld van Zuidwestelijk architectuur die als Pueblo Deco bekend wordt. Pueblo Deco was een kortstondige stijl die de geest van de Zuidwestelijke Indiaanse culturen en het optimisme van Amerika tijdens de jaren '20 samenbracht.
Groeiende toeristenstromen vermaken zich met visserij en watersport op de meren van Bluewater en Ramah of de Bandera Center Ice Caves. Maar ook is de nabijheid van de ruïnes van de Anasazi-indianen, en de openlucht- recreatie bij de nationale monumenten in de bossen en musea zoals het New Mexico Mining Museum in trek. De slogan van het museum, “go underground”, geeft aanleiding tot het uitdiepen van de historische archieven (lees verder....) over Uranium, waardoor hele nieuwe dimensies over de ontwikkeling van de VS tot heden- daagse supermacht aan het daglicht komen.
|
|
|
|
|
|
|
Grant Uranium Cafe
|
|
Via de stadjes Bluewater en Thoreau komen wij aan in Gallup en brengen we een bezoek aan hotel El Rancho. Dit hotel is in 1939 door Conrad Hilton gebouwd en nu in oude stijl volledig gerestaureerd. Het cocktail hour met pianomuziek is een echte aanrade.
Gallup is de deur tot de drie Native American reservations: Navajo, Hopi (Arizona), and Zuñi. Ook zou het de besten “indian jewelry, pottery, and Indian artifacts in the state” voor de toerist aanbieden. Meer dan 20 historische gebouwen nodigen uit tot een wandeling voor de architectonisch geïnteresseerden bezoeker langs El Morro Theatre (1928), El Rancho Hotel (1937), McKinley County Courthouse, Trading Posts, Rail Road Depot.
|
|
11. dag Holbrook - Grand Canyon NP (ca. 230 mijlen)
|
|
|
|
Van Gallup gaat het over de grens naar Arizona waar bij Pinta Road de route 66 als spook route door de woestijn The Painted Desert naar de Petrified Forest National Park gaat.
Langs de I40 adverteren reclameborden free petrified wood and meteorites 50% off. Zij wijzen op de komst van Stewart's Trading Post. Funky overblijfsel van de talloze verkoop- plaatsen van stenen en fossielen in het westen.
Iets verder op de Interstate komt het plaatsje Holbrook. Er zijn vele meer of min unieke motels en in richting westen de Geronimo trading post met hebbetjes voor veramelaars.
Arizona heeft 23 National Parks en waaronder de werelds bekennde de Grand Canyon en het Monument vally zijn die afhankelijk van de invalshoek van de zon altijd een grandioos kleuren schouwspel garanderen.
20 mijlen van Winslow en 35 mijlen van Flagstaf f liegt de Meteor Crater. Het gebied met zijn 170m diepen krater van 1,2 km doorsnee wordt van de NASA Als trainingskamp voor astronauten gebruikt. Hierover en over het Apollo-programma informeert in het visitor center een tentoonstelling.
In de late namiddag bereiken wij Flagstaff dat een uitstekend vertekpunt voor de taalrijke toeristische attracties in Arizona is. Maar ook het avonds cq. nachts kunnen bv. de liefhebber van country muziek zich verwennen laten.
|
|
|
|
|
12. dag Grand Canyon National Park (ca. 50 mijlen)
|
|
|
|
Voor de komst van de blanken kolonisten werd dit gebied bewoond door Apache, Navajo, Pauite en Yavapai Indianen.
In 1882 werd de Atlantic & Pacific Railroad gebouwd en groeide Flagstaff uit tot een flinke nederzetting. Met de komst van Route 66 in 1938 die van Chicago naar Los Angeles loopt werd het startschot voor echte uitbreiding met motels en wegrestaurants gegeven.
Nu wonen er ruim 45.000 mensen in Flagstaff. De stad is voor toeristen interessant als uitvalbasis voor een bezoek aan de Grand Canyon (130 km), Walnut Canyon (20 km), Meteor Crater (60 km) of de San Fransisco Mountains die erg geliefd zijn als wintersport gebied.
Downtown Historic District is zeker een bezoek waard. De oude gebouwen zijn bijna allemaal gerestaureerd en omgebouwd tot restaurants, cafés of winkeltjes. Het mooiste gebouw van Down Town zou het oude treinstation zijn waar nu het visitor center gevestigd is.
In het Museum of Northern Arizona tref je een van de belangrijkste collecties Indiaanse kunst van het zuidwesten. Op de binnenplaats van het museum ligt een schitterende tuin met planten en dieren van het Colorado Plateau.
Vandaag staat de Gand Canyon op het programma die men ook met een vliegtuig of helicoptervlucht van boven kan verkennen.
Tegenwoordig komen ieder jaar vijf miljoen mensen naar de klassieke uitzichtpunten de South en North Rim om een korte blik te werpen.
De Grand Canyon die zich 400 kilometer door het hoge plateauland heeft gekerfd is hier aan de South Rim 1500 meter diep en vijftien kilometer breed. De park heeft relatief weinig wandelpaden - een stuk of twaalf. Maar drie daarvan, Bright Angel, North en South Kaibab worden regelmatig onderhouden en vergeleken met de andere paden lijken dit wel snelwegen.
Van een wandeling tot aan de rivier en weer om hoog in een dag hebben wordt afgeraden. De jaarlijks 250 noodgevallen spreken dan ook voor zich. Een rivertocht door de hele Grand Canyon met zijn 150 stroomversnellingen maken jaarlijks meer dan 20.000 mensen . De eerste expeditie in 1869 had er 2 weken voor nodig. Tegenwoordig kan die trip met een motorboot in een week.
Langs de South Rims gaat voorbij de Grand Canyon naar Williams, waar iedere avond voor de toeristen een “Gunfight” zou plaats vinden.
|
|
|
|
|
|
|
13. dag Williams-Laughlin/Nevada (ca. 210 mijlen)
|
|
|
|
Vandaag staat een van de langst aaneen gesloten delen van de route 66 op het programma. Via plaatsjes als Seligman, Peach Springs en Kingman naar Laughlin.
Wie weer eens zijn babyface wil voelen kan in Seligman een bezoek brengen aam de wereld beroemde barbershop van Angel Delgadillo.
70 miles vererop In Kingman wij een bezoek aan de stichter van de historic route 66 association in het route 66 visitor center.
Het laatste traject voor deze dag voert ons naar de gokstad Laughlin in Nevada. Tijd op je geluk te beproeven in een van de vele casino’s of een avondje doorzakken.
Laughlin’s groei begon in 1940' met een motel en bar die de gold and silver mijnwerkers en bouwvakkers van de Davis Dam verzorgden. Naar diens voltooiing verwaarloosden de gebouwen tot in 1964 de clubeigenaar Laughlin uit Las Vegas begon zijn Vegas aan de Colorado River op te bouwen.
Nadat over de jaren een aantal grote Gokhotels ontstonden bouwde Laughlin ook nog voor $3.5 miljoen een brug die hij aan de staten van Nevada en Arizona schonk.
Daarmee kunnen de meer dan 14.000 casino- arbeiders hun werkplek niet alleen over de Colorado met de pendel- boten maar ook over te brug bereiken.
Vandaag zijn er negen hotel/casinos en één motel en heeft Laughlin meer dan 10.000 kamers , 60 restaurants, twee musea boutiques, bars en salons. De stad trekt jaarlijks bijna 5 miljoen bezoekers om te gokken en/of van de watersport op de Colorado river te genieten .
|
|
|
|
|
14. dag Laughlin - Barstow - Santa Monica (ca. 300 mijlen)
|
|
|
|
Na het ontbijt nemen we afscheid van Laughlin en zetten de route voort over de Castle Mountains in Californië. Langs rustplaatsen zoals Sahara Oase en Roy´s Cafe in Amboy bereiken wij de Ghost town Calico. Die werd vanaf 1881 één van de rijkste stadjes, veroorzakend door de vondst van $86 miljoen in zilver en $45 miljoen in borax. In 1887 had de stad een bevolking van 1.200 en had niet minder dan 22 Cafes en een rood lichtdistrict voor de mijnwerkers van de meer dan 500 mijnen.
Na een mooie rit door de Mojave woestijn en over de Devil’s Playground richting de koele dennenwouden van de San Gabriel Mountains berieken wij Barstow. Van daaruit gaat het verder richting zuiden en in de namiddag bereiken wij Victorville waar wij overnachten..
|
|
|
Victorville heeft 75.000 inwoners en is 97 mijlen ten noordoosten van Los Angeles aan de rand van de Woestijn Mojave gevestigd. Als deel van de grotere Victor Valle tussen San Bernardino en het de grens van Nevada is het grootste commerciële centrum. Naast vier Universiteiten en het museum van de Victor Vallei zijn er ook 13 stadsparken, honkbal- en tennisvelden. En recreatieplekken langs de Rivier Mojave.
In L.A. aangekomen is misschien nog voldoende tijd langs de bezienswaardigheden zoals Chinese Theatre, Beverly Hills, Hollywood Boulevard of Venice te rijden. Daarna wordt de Harley bij de verhuurstation ingeleverd.
|
|
|
15. Los Angeles
|
|
|
|
Uitrusten en misschien nog shopping of bezienswaardigheden opzoeken voordat het naar de de luchthaven gaat. Of misschien tijdens een verlenging de californische stranden tussen L.A. en San Diego verkennen.
|
|
